Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο το 120.000 λέξεων ασφαλιστικό νομοσχέδιο προνόησε για Ταμείο Αγροφυλακής, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα εξαιρετικά επείγον πρόβλημα: Πώς θα συνταξιοδοτηθούν σε λίγους μήνες οι αγροφύλακες που προσλήφθηκαν πριν από επτά μήνες;
Δεν αστειευόμαστε. Πενήντα από τους «φρουρούς της υπαίθρου», ή κατά τον κ. Βύρωνα Πολύδωρα «οικοαστυνομικούς», κατέθεσαν τα χαρτιά τους για συνταξιοδότηση. Σύμφωνα με όσα δήλωσε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» ο διοικητής της νεοσύστατης υπηρεσίας, κ. Δημήτριος Νικολακόπουλος, ακολουθούν κι άλλοι: «Εχω καθημερινά απώλειες γιατί καθένας από τους αγροφύλακες όταν συμπληρώσει 31 χρόνια εργασίας έχει δικαίωμα να φύγει. Οι περισσότεροι είναι, άλλωστε, μεγάλοι άνθρωποι και έχουν δικαίωμα να φύγουν... Από τους 300 που ήρθαν εκ μετατάξεως, οι περισσότεροι είναι έτοιμοι να συνταξιοδοτηθούν, ενώ στην ίδια κατηγορία ανήκουν και πολλοί που προσλήφθηκαν με βάση τον διαγωνισμό του 1991».
Η επανασύσταση της Αγροφυλακής είναι μια κλασική περίπτωση χρήσης του δημόσιου κορβανά για ψηφοθηρικά οφέλη. Γινόταν πάντα –ίσως όχι χωρίς να τηρούνται καν τα προσχήματα και χωρίς να υπάρχουν καν στολές– και θα συνεχίσει να γίνεται. Δημιουργείται μια «κοινωνική ανάγκη», ή εν ανάγκη εφευρίσκεται, και τελικά ικανοποιείται. Είτε διά του κρατικού προϋπολογισμού είτε διά των ασφαλιστικών ταμείων. Στην πρώτη περίπτωση χρεώνονται όλοι, στη δεύτερη μόνο οι εργαζόμενοι, τα ταμεία των οποίων γίνονται ελλειμματικά. Ετσι το ΠΑΣΟΚ έδωσε συντάξεις στους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, έτσι και η Ν.Δ. τώρα θα δώσει συντάξεις στους επί επτάμηνο «αγωνιστές της οικολογίας».
Στην Ελλάδα επικρατεί ο μύθος του αγαθού και ουδέτερου κράτους. Αυτού που φροντίζει τους κατατρεγμένους και δικαίως μοιράζει τα λεφτά που παίρνει. Η αλήθεια είναι πως οι πολιτικοί που διαχειρίζονται το κράτος μοιράζουν άνισα. Πρώτοι στη λίστα δεν είναι εκείνοι που έχουν ανάγκη, αλλά οι άλλοι που η κάθε κυβέρνηση τους έχει ανάγκη: Τους ψηφοφόρους των ή εκείνους που μπορούν να πιέσουν. Στην προκειμένη περίπτωση είναι οι αγροφύλακες, στο μέλλον κάποιοι άλλοι. Είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό. Το ερώτημα είναι αν και κατά πόσο αυτό είναι και εκτεταμένο. Στο μεγάλο κράτος που ρυθμίζει πολλά, θα υπάρχουν και πολλές «ρυθμίσεις» προς όφελος ημετέρων. Αν μάλιστα ρυθμίζει και τα των ασφαλιστικών ταμείων μπορεί με απλές υπουργικές αποφάσεις να μετατίθεται το οικονομικό κόστος των αποφάσεων σε συγκεκριμένες ομάδες εργαζομένων. Ο τελικός λογαριασμός, βέβαια, πάλι στον προϋπολογισμό καταλήγει, αλλά με πολλές τριβές: Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δίνει πολλά, οι εργαζόμενοι θυμούνται ότι τους πήραν κατά το παρελθόν περισσότερα. Πλήρης ασυνεννοησία, αλλά και διογκούμενη καχυποψία για το πολιτικό σύστημα.
Εξάλλου, όπως δήλωσε και ο αρχηγός της Αγροφυλακής, «από αυτούς κάποιοι (...) ήρθαν για να φύγουν αποκτώντας συνταξιοδοτικά δικαιώματα των Σωμάτων Ασφαλείας. Εξάλλου, υπάλληλοι ήταν, από κάπου έπρεπε να συνταξιοδοτηθούν. Είτε από τη νομαρχία είτε από την Αγροφυλακή, από τον ίδιο κορβανά δεν θα πάρουν;» Ναι, αλλά με διαφορετικές απολαβές. Αλλη η συνταξιοδότηση από τα Σώματα Ασφαλείας, άλλη από τη νομαρχία. Ολες οι παθογένειες του ασφαλιστικού στις λεπτομέρειες κρύβονται.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27.3.200
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΗ ???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου